zondag 31 oktober 2010

Siyabonga

Dinsdag heb ik Johan en Ilse uit Belgie mogen verwelkomen. De mail van de fundraising is via een neef van mij bij hun terechtgekomen. En aangezien zij 3 weken in Zuid-Afrika gaan rondtrekken zijn ze direct, samen met mijn neef in actie geschoten om geld in te zamelen voor het project door middel van een snoepverkoop. Ze hebben mij dan ook gecontacteerd om te vragen of ze tijdens hun rondreis het project kunnen komen bezoeken en dan hun deel van het geld persoonlijk komen brengen.
Dinsdag was het dus zover, en ging ik ze samen met mijn nonkel ophalen aan de luchthaven. Via een kleine, interessante rondtrip door Daveyton en de squattercamps van Etwatwa ,met Uncle als gids, kwamen we net na het ontbijt toe op het project. De kinderen waren supergelukkig om Johan en Ilse te zien, en ze werden dan ook overladen met knuffels. De kinderen gaven een kleine show met liedjes die ze kennen, zowel in het Engels als in Zulu, en onze gasten zongen met veel genot mee :) Nadat ze ook hebben meegeholpen met de kleinste eten te geven was het tijd voor een pauze en deden ze hun 2 grote en 'heavy' valiezen open : vol kinderkledij, speelgoed, puzzels, schrijfgerief, schriftjes,.... Gogo was helemaal overdonderd denk ik want voor de eerste keer wist ze eens niet wat te zeggen!
Ze hadden dan ook nog een mooie som cash geld bij die zal gaan naar de aankoop van een frigo.
Al de kledij zal volgende week op het gemak verdeeld worden onder de kinderen, maar we hebben wel al een mini fashionshow gehad waar de kinderen de kledij mochten passen :) Ze waren zo gelukkig!
Nadat al de kindjes naar huis zijn vertrokken hebben we de taxi naar huis genomen, en heeft Ilse zelf een cd van de chauffeur gekregen :) Mijn gastzussen waren nogal jaloers!
Aangezien ik al een 2 dagen met een stijve nek rondliep was het savonds ook zalig om van Ilse een massage te krijgen, het deed deeeeeuuuuuugd!
Savonds was het dan spijtig genoeg tijd om afscheid te nemen. Johan en Ilse vertrokken de volgende dag al om 6u30am naar Kruger Park en zouden dus mij mijn tante slapen, die hun kon wegbrengen naar de bushalte.
Dus via deze weg wil ik Ilse en Johan nog eens heeeeeeeeeel erg bedanken voor alles wat ze op die paar weken tijd hebben kunnen bereiken! Bambanani zal jullie nooit vergeten! :)
Maar ik wil wil ook zeker al de andere mensen bedanken die al geld hebben gestort op mijn rekening! Ik had nooit durven denken dat mijn inzameling zo een groot succes zo kunnen zijn! Zoveel mensen met een goed hart! :)
Ondertussen hebben we samen al genoeg geld ingezameld voor een frigo!!!
zodat we met het overige geld nog veel verder kunnen gaan...zoals het dak vervangen (wat nodig zal zijn in de wintermaanden aangezien het vol gaten zit),de aansluiting van warm water, een nieuwe raamopening maken om de achterste kamer niet te doen voelen als een donker kot en opbergkastjes kopen voor in de keuken om zo meer plaats te creeren....
Met het geld dat we samen dus verzameld hebben wordt het leven van deze mensen hier echt wel verbeterd.
Soms vind ik het spijtig dat jullie de gezichten van de mensen hier niet kunnen zien telkens een nieuwe donatie binnenkomt, het is onbeschrijfelijk!
Fotos van alles wat met het ingezamelde geld wordt gedaan/gekocht zullen zeker volgen.
Volgend weekend gaan we al op frigo jacht :)

Tot binnen 40 dagen!!! xxx zoe

dinsdag 12 oktober 2010

FUNDRAISING

Hallo iedereen,


De laatste twee maanden van mijn Zuid-Afrika avontuur zijn ingezet.
De voorbije drie maanden ben ik druk bezig geweest op mijn project 'bambanani daycare' gelegen in een squatter camp, een half uurtje rijden van Daveyton ( Noorden van Johannesburg) waar ik woon.
Hier help ik mee voor de zorg van 37 kinderen van 1 tot 10 jaar. Deze kinderen zijn afkomstig van zeer arme families, zijn vaak ook wees en wonen in schrijnende omstandigheden . Deze families verdienen bitter weinig geld , tegen het einde van de maand kunnen ze hun kinderen geen voedsel meer geven. Velen kunnen hun kinderen ook geen basisopleiding aanbieden . Deze kinderen worden al vanaf een jonge leeftijd aan hun lot overgelaten en worden hier dus beschouwd als straatkinderen. Via een sociaal maatschappelijk werkster komen deze kinderen dan in ons daycare center terecht.
Wij geven deze kinderen 3 maaltijden per dag , de allerkleinste spelen in een voor hen ingerichte hoek en de oudere gaan naar een soort pre-school waar ik hun leer schrijven, tellen, tekenen en dit allemaal in het Engels,wat soms wel zorgt voor een communicatieprobleem maar we geraken er wel.
We krijgen geen subsidies van de overheid dus moeten we voordurend zelf op zoek gaan naar sponsors en giften. Uit ondervinding weet ik dat dat vaak zeer moeilijk is omdat we 'blacks' zijn!
Gelukkig hebben we sinds een paar maanden een soup kitchen die wekelijks langskomt met een basispakket van voedsel dat niet verkocht geraakt in de supermarkten.
Maar sinds vorige maand heeft onze frigo het laten afweten en deze kan ook niet meer hersteld worden. Daardoor moeten we elke dag een half uur rijden naar de slagerij van mijn tante waar we tijdelijk ons eten mogen opbergen, maar aangezien we niet dagelijks een auto hebben kunnen we het eten niet steeds koel houden. Het eten bederft snel ... en dan nog wordt het aan de kinderen gegeven omdat we gewoon geen andere keuze hebben!
Aangezien binnen enkele weken de warme zomermaanden zullen beginnen hebben we echt zo snel mogelijk een frigo nodig. Omdat voor de mensen in het township een nieuwe frigo veel geld kost, wordt het aanschaffen van één altijd uitgesteld.
Voor mijn vertrek zou ik graag het project een nieuwe frigo willen schenken, maar daarvoor heb ik jullie hulp nodig om wat geld bij elkaar te verzamelen. Elke kleine beetjes helpen en ik weet hoeveel ze zo een cadeau zullen appreciëren!

Dus als jullie ook deel willen uitmaken van mijn project zou ik vriendelijk willen vragen geld over te schrijven op het rekeningnr : 778-5935318-40 met als vermelding : Project Zuid-Afrika.

Heel erg bedankt!! ... Siyabonga!!

En tot binnenkort!

Zoë

zondag 26 september 2010

National Heritage day

YEBO!
2 weken geleden is EIN-DE-LIJK de langverwachte doos van mama en papa toegekomen! Eigenlijk was het een aangename verrassing toen ik thuiskwam en de grote doos op tafel zag liggen want ik dacht eigenlijk dat ze nooit zou toekomen! Het was een kleurrijke inhoud vol potloden, gommen, scherpers, balonnen, tekenboek,...Allemaal leuke dingen voor het project en de kinderen waren zeer blij! Ik moest van hun alles uithalen en uitleggen wat de helft van de dingen waren zoals nietjesmachine en scherper! Maar erna moest ik alles alweer goed opbergen anders zouden ze het gewoon meenemen.

Vorige week heb ik wel de eerste tekenen van heimwee getoond, ik ben nu halfweg dus is dit gevoel normaal zeker... Op sommige momenten kan ik mij eenzaam voelen als iedereen samen zit te babbelen en lachen in Zulu en ik snap er geen woord van. Dan vraag ik wat er gebeurt maar is iedereen te druk bezig met de conversatie om iets deftig voor mij te vertalen. In het begin deed iedereen echt hun best om alles woord voor woord te vertalen, maar nu ik hier al een tijdje ben doen ze dat minder en minder. En Zulu is echt een te moeilijke taal om te leren...vol 'klik' geluidjes die ik zelf na weken proberen nog niet kan uitspreken! haha

Sinds vorige week komt er nu ook 3 dagen per week een meisje van 21jaar met downs syndroom naar het project. Ze kan niet spreken maar gelukkig verstaat ze alles, en zelfs een klein beetje Engels. Ik neem haar overal mee naartoe en geef haar dan ook wat kleine schrijf en teken oefeningen zodat ze haar handen kan leren ontwikkelen. Mensen met een speciefieke handicap worden hier in de townships niet echt geaccepteerd en dus gans hun leven binnengehouden om hun af te schermen van de buitenwereld. Daarom handelt dit meisje echt nog als een klein kind, maar gelukkig heeft ze nu de kans gekregen om naar het project te komen en vanhier uit zien we wel hoe ver ze zal geraken.

Vrijdag was het national heritage day, een vakantiedag waarop iedreen in traditionele Afrikaanse kledij moet rondlopen. Die dag heb ik een speciaal ontbijt van bacon and eggs klaargemaakt voor de hele familie. Iedereen heeft er echt van genoten en ik zelf ook...het was de eerste keer sinds ik ben vertrokken om nog eens eieren te eten! mmm :)
Aangezien het alweer het einde van de maand is wil dit zeggen dat al het geld weer helemaal op is. Dus ook geen geld om eten te kopen. Dus eten we vaak enkel puree, pap of rijst, alles dat in grote zakken komt en je dus in grote porties kunt maken. Maar die puree en pap geven je snel een vol gevoel en wordt hier dus gezien als 'fattening up' voedsel. Je mag hier in de townships niet mager zijn want dat betekent dat je geen voedsel hebt in huis en dus arm bent!
Omdat iedereen de 'mix het poeder met water' voeding beu was heb ik dan op een avond voor de familie ook eens pannekoeken gemaakt, ook niet direct een gezonde maaltijd, maar wel lekker! :)
Deze week heeft 'Uncle' ook zijn nieuwe vriendin aan de familie voorgesteld (wat betekent dat het een serieuze relatie is). Ze komt uit Swaziland. Maar toen ze zicht voorstelde en haar naam zei keek iedereen plots geschokeerd en zei niemand nog een woord tegen haar! Ik snapte er niks van...Daarna vroeg ik aan Thoko wat het probleem was en ze vertelde mij dat de vrouw en gogo dezelfde achternaam hebben, en de traditie zegt dat je niet mag trouwen met iemand die dezelfde achternaam heeft als een achternaam die al voorkomt in de familie! Aangezien ze dezelfde achternaam hebben wil dit zeggen dat ze verre familie zijn en dat het dus de wil van God zal zijn dat ze gehandicapte kinderen zullen hebben! Ik geloofde mijn oren niet...hoeveel mensen wonen er wel niet in Zuid-Afrika...en hier denken ze dat iedereen die dezelfde achternaam heeft familie van elkaar is!
De dingen die ze hier soms in geloven....Zo geloven ze ook allemaal in witchcraft. Als er iets mis gaat in hun leven wil dat zeggen dat iemand hun op een slechte manier betoverd heeft. Dus gaan ze dan naar traditionele dokters (die ze veel geld betalen) die dan 'ongeveer' weet te zeggen wie hun betoverd heeft en de spell weer verbreekt. Zo gelooft gogo dat er ratten rondlopen in huis door de buurvrouw die haar haat! Ze slaapt snachts ook niet meer omdat er eens een rat op haar bed lag en nu gelooft ze dat die rat een stukje vergif in haar mond zal brengen terwijl ze slaapt!
Soms als ze van die verhalen beginnen te vertellen moet ik mij inhouden van het lachen want het klinkt allemaal zo ongeloofwaardig!

Donderdag was het Tumelo zijn verjaardag (17jaar) en iedreen, behalve een paar van zijn vrienden, deed alsof er niks aan de hand was, niemand in de familie wenste hem zelf een gelukkige verjaardag! Dus haalde ik mijn cadeau boven (een tshirt) en zijn ogen glinsterde nogal! Hij was zo gelukkig...het is echt fantastisch om mensen zo blij te zien!! :)

Gisteren een dagje op stap geweest met mijn tante, van de ene supermarkt naar de andere om de goedkoopste spullen te vinden voor de butchery. Het is leuk om gewoon eens met de auto rond te rijden, zo zie je heel veel! We zijn ook even naar een traditionele markt geweest, waar iedereen mij bekeek alsof ik de eerste blanke was die hier ooit rondliep ,haha, misschien is het ook wel zo??) , om wat kruiden te kopen. Ze verkochten hier om de een of andere reden ook overreden vossen en verkoolde kippen...raar!
Na een ganse dag rond te rijden hebben we alles naar de butchery gebracht en heb ik ook nog wat meegeholpen om frietjes te snijden. In ruil voor mijn hulp heb ik gratis de dagschotel gekregen, mmm eindelijk nog eens een echte maaltijd met alles erop en eraan!

Binnen anderhalve week vertrek ik samen met Bianca naar kruger National Park voor een safari! Kijk er enorm naar uit...en ook om nog eens nederlands te praten want het is echt wel raar om constant Engels te moeten praten. Zelf toen ik nog in Engeland woonde praatte ik 's avonds nog altijd met de familie nederlands en nu -buiten soms eens een telefoontje- nooit meer!

CIAOOOO!!! xxx Simphiwe

zondag 12 september 2010

Summertime

YEBO....

1 September is de maand gestart met : SUMMERTIME!!! De tijd voor de warme dagen is aangebroken!! woehoe! Ik kan dus bijna weer al mijn warme truien gaan opbergen!
Op deze dag is het ganse land gelukkig en loopt iedereen rond met emmers water om elkaar nat te maken. Niemand is veilig! Behalve mijn gogo, die liep over straat met een stok, en iemand met een emmer in hun hand die haar nog maar durfde aankijken kreeg ervan!

Op het project heb ik de kinderen de namen van al de dieren geleerd, ik heb zelf een grote collage gemaakt van allemaal verschillende dieren die nu ophangt in de container.
Ik vind het nog steeds moeilijk als ze mij zeggen dat ik niet te close mag zijn met de kinderen, op een dag waren er een paar die mij een knuffel kwamen geven en toen iemand van het project dat zag kregen ze een mep in hun hun gezicht en werd ik op mijn plaats gezet dat dit niet de Afrikaanse cultuur is en dat ik mij moet aanpassen aan deze regel!
Ik kan mij hier niet bij neerleggen en geef de kinderen nu af en toe stiekem eens een knuffel als ze het nodig hebben want ik wil ook niet dat ze door mij meppen krijgen!

Vorig weekend ben ik nog eens een halve dag gaan helpen in the butchery...en van het moment dat ik daar toekom tot ik vertrek zit daar een man aan de toog : hij weet mij maar 1 zin te zeggen ' I need you to be my wife...' voor de rest komt er niks uit! haha. Lungile (gastzus) heeft weer voordeel gehaald uit de situatie en heeft de man 1euro doen betalen voor elk nummer van mijn gsm nr. Veel geld voor hier dus! Maar heb hem (gelukkig!) nog niet gehoord.
Na het project gaan we af en toe is een ijsje halen in de butchery met gogo. Toen mijn isje opwas zei gogo dat ik mijn papier gewoon uit het raam moest gooien, ik vertelde haar dat dit vervuiling was dus dat ik dat niet wou doen. Maar ze verplichtte mij : ze zegt dat er mensen betaald worden om te straten proper te houden en als we ons vuil dus niet op straat smijten verliezen deze mensen hun job! Geen wonder dat alle straten er dus zo vuil bij liggen!

Deze week heeft mijn oudste gastzus (Thoko) eindelijk nieuws gehad van een potentiële gastfamilie in Amerika waar ze als aupair zou gaan werken. Het lijkt wel de perfecte familie als je hun brief leest! haha.
De volgende dag zijn we dus samen naar het internetcafe geweest om de mail te beantwoorden en terwijl zij dat deed maakte ik een reservering/betaling voor mijn trip naar Kruger National Park volgende maand. Terwijl ik mijn documenten aan het afprinten was en aan het babbelen met de mens van het internetcafe moet iemand mijn USB/MP3 uit de computer hebben gepakt!! Ik was niet enkel triest omdat het mijn mp3 was en ik elke avond naar muziek luister voor ik ga slapen maar ook omdat hier al mijn cerditcard gegevens opstonden aangezien ik mijn trip naar krugerpark aan het betalen was! Ik heb dus mijn creditcard laten blokkeren voor alle veiligheid want je weet nooit in wiens handen het terechtkomt!
Het was deels mijn eigen fout want na 2 maanden hier te zijn en niks te gebeuren geraak je minder en minder oplettend. Lesje dus wel geleerd! Gogo zegt ook dat ik zeker constant op mijn hoede moet zijn want als blanke in een zwarte buurt wordt je gemakkelijk een slachtoffer omdat mensen mij constant zullen bekijken. Dus loop ik nu ook niet meer rond met een zak/handtas maar steek ik gewoon geld in mijn broekzakken zo denken ze dat ik niks op zak heb.
'S avonds heb ik dan voor de tweede maal gekookt voor de familie : balletjes in tomatensaus en ik moet zeggen dat het ECHT lekker was! Misschien zit er dan toch een klein beetje kok in mij?! haha :) Mijn gastbroer zei zelf dat het spijtig was dat ik niet meer had gemaakt want anders had hij er de volgende dag nog eens van willen eten. Hij vindt het fijn om eens iets anders te kunnen eten.

Deze week heeft de soupkitchen op het project ook een MEGAbol kaas gebracht!! MMMmmmm! Ik heb kaas zo gemist! Gelukkig zei gogo dat we de helft mee naar huis mochten nemen dus eet ik nu al elke middag een broodje met kaas, een aangename verassing na elke middag een droge boterham te moeten eten omdat we geen geld hebben voor beleg! Het is grappig dat zo'n kleine dingen mij nu kunnen gelukkig maken :)

Gisterenavond waren mijn zussen allebei naar een verjaardagsfeestje. Toen heb ik voor de eerste keer echt zitten te babbelen met Thato (gastbroer). In het begin leek hij mij een hele stille en teruggetrokken persoon, maar eenmaal hij aan het babbelen was leek hij niet meer te stoppen. Hij en zijn broer hebben ook al heel wat meegemaakt in hun leven. Hun vader kennen ze niet en hun moeder had een alcoholverslaving en is gestorven aan aids. Ze wonen al 10jaar bij gogo. Het was zeer interessant om met hem te praten want hij is een intelligente persoon en de conversatie was niet oppervlakkig. Hij is enorm geinteresserd in documentaires en gaat er mij een paar bezorgen. Hij zou ook doodgraag naar de universiteit gaan maar de familie wil dat niet, ze vinden het een verspilling van tijd, hij moet gaan werken en geld verdienen. Hij probeert nu bedrijven aan te spreken om sponsors te zoeken want in Zuid-Afrika is studeren heel duur en is dus alleen weggelegd voor de rijken. Ik hoop echt dat hij iemand vindt om hem financiëel te steunen want hij heeft veel potentieel in zich en heeft dus een kans nodig om zich te kunnen bewijzen en weg te geraken uit het leven hier in de township.

Ik ga deze week nog wat extra foto's proberen te plaatsen op facebook!

Zulu woordjes :
Bafana : jongen (BafanaBafana is ook de naam van het nationale voetbalteam)
Ntombi : meisje

Kusjes, Simphiwe xxx

zaterdag 28 augustus 2010

Ngiyani khumbula

YEBOOOOOO......
Het is zooo moeilijk om hier op het internet te geraken...maar gelukkig moest mijn gastzus vandaag ook in het internetcafe zijn!
Kleine update van de laatste weken :
Ik ben ziek geweest, het begon met een beetje hoofdpijn op vrijdag. Maar tijdens het weekend voelde ik mij alsmaar slechter en slechter. Alles deed pijn : hoofd, keel, oren, ogen,buik,... Maar tijd om uit te zieken had ik niet aangezien ik een gans weekend in de slager van mijn tante moest werken. Al haar personeel was het afgetrapt omdat ze niet betaalde dus heeft ze mijn 2 gastzussen en mij ingeschakeld om mee te helpen. We moesten 10u/dag werken. Deze slager is ook geen echte slager zoals bij ons maar meer een frietkot...dus heb ik 2 dagen aan een stuk frieten mogen snijden. Wat niet echt een plezier is als je je niet zo goed voelt. Ik vertelde aan mijn familie dat ik echt ziek was : maar hier gaat geld verdienen voor gezondheid, dus back to work! Nu snap ik dat ze zo reageerden omdat ze hier geen geld hebben maar op het moment zelf voelde ik mij superemotioneel en had ik voor de eerste keer heimwee.
Ik was zo blij dat het weekend gedaan was, maar maandag voelde ik mij nog steeds niet beter en gans mijn lichaam stond vol rode vlekjes, toen begon ik mij zorgen te maken aangezien er hier een mazelen epidemie aan de gang is... Ik denk dat het uiteindelijk een allergische reactie was op al de verschillende medicatie die ik het voorbije weekend had genomen...de volgende dag waren de vlekjes gelukkig weg en op het einde van de week was ik weer helemaal beter!
Dus gedaan met de heimwee en ga weer volop verder met mijn Afrikaans avontuur! :)
Vorige week vrijdag is mijn familie speciaal voor mij een kip gaan kopen en ze in de achtertuin geslacht...dit doen ze hier enkel op speciale gelegenheden en het was hun manier om mij nu helemaal te verwelkomen in de familie!

Het project verloopt beter dan ik ooit had kunnen hopen...Ik ga er elke ochtend met zoveel zin naartoe. En ik hou ervan wanneer ik de kamer binnenkom en de kinderen op mij vliegen zodat ik bijna op grond val van al die knuffels!
Ik heb vorige week wat brieven geschreven om hulp te vragen voor matrassen en dekentjes voor de kinderen. Momenteel slapen ze allemaal gewoon op de grond, maar zoals nu in de wintermaanden is dit zeer koud aangezien het gewoon een betonnen vloer is bedekt met wat dekentjes.
Sinds Juni dit jaar komt er nu ook een soupkitchen langs, daar hebben ze jaren voor moeten vechten! De soupkitchen komt elke dinsdagmiddag met genoeg eten voor een week : groenten, vlees, aardappelen, brood en fruit. Zo hebben de kinderen zeker altijd genoeg om te eten en vaak is er zelf nog eten over op het einde van de week en kunnen we wat extraatjes meepakken naar huis.
Vorige week zaterdag kwam mijn tante langs om te vragen of we nog eens een namiddag konden helpen in de slager. Aangezien ik mij niet meet ziek voelde en ik het haat om niks om handen te hebben ging ik mee. Deze keer heb ik mij superhard geamuseerd...Terwijl we aan het werken waren zette Nico (de nieuwe werknemer) de muziek superluid en waren we gewoon in de keuken aan het zingen en dansen. Een leuke werksfeer...En aangezien de muziek tot buiten te horen was kwamen de mensen binnen een kijkje nemen, en hebben we goed verdiend. Voor ik het wist stond er ineens een DJ muziek te draaien en was gans de slager getransformeerd in één grote dansvloer. Het feestje ging nog door tot in de vroege uurtjes.
De volgende ochtend moest ik jammer genoeg vroeg opstaan aangezien AFS voor al de vrijwilligers een dagtrip had gepland naar een park in Johannesburg.
Het was een gezellig park met een grote vijver in het midden waar we een 'braai' hebben gedaan (= een soort openlucht barbecue). Weer veel te veel gegeten! haha. Maar ze zijn hier gewoon niet blij als je niet alles opeet dat je wordt aangeboden! Ik heb al gezegd dat een maand voor ik vertrek op dieet zal moeten gaan...maar dat vinden ze zelfs niet grappig!! 'You must fatten up...NOOOoooooOOO' :)
Ondertussen ben ik hier nu 6 weken en de weken vliegen voorbij...Op andere blogs lees ik dat andere vrijwilligers uit Ghana en Paraguay alweer of bijna naar huis keren...Zelf ben ik blij dat ik voor het 5 maand programma en niet voor het 6 weken programma heb gekozen want ik zou er nog niet klaar voor zijn om nu al naar huis te moeten keren...er is nog zoveel dat ik hier wil doen en zien!
Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik jullie allemaal niet vreselijk mis!!!! :)

Kusjes, Zoë (Simphiwe) xxxxxxx

Ngiyani khumbula = I miss you

Shake...Shake...Shake

donderdag 12 augustus 2010

rather be safe than sorry...

Upon request of some of my english speaking friends I will write this next blog entry in English....
On saturday I went to a real African ball with my host brother and another girl that works as a volunteer in my township.
But ofcourse before i could attend this ball i needed the right outfit, so my 2 sisters took me shopping on friday evening in the local mall. It was like hell shopping with those two. The more glittery and shiny the dresses were, the more beautiful they thought the dress was and the more sick that dress made me feel! haha. This resulted in me not buying a dress at all! They did convince me to buy some glittery (black!) pumps and some very shiny jewelry. Luckily I brought a little black dress from home (my one emergency dress in case of funeral/wedding/baptism/party...and after 4 weeks it already came in handy). So I was happy with my 'sophisticated' dress and my sisters were happy with my shiny accesories! everybody happy :) Late in the afternoon my brother and I left together. On our way into the ballroom we got a drink and had to walk in on a red carpet. All the girls were dressed so glamorous, very blingbling! They looked like real stars :) I didn't need a dress to stand out though, my white skin did that for me! haha.The room was beautifully decorated...an all white theme. It was a great night, but unfortunately I had to pass for the afterparty (streetparty) as it was in a dodgy area and it wouldn't be safe enough for me to go to. I didn't really mind, the ball was great by itself!
Monday was a day off from the project as it was national women's day! great! This day all the men need to take extra good care of their women ;) I had an AFS meeting (the organisation) with all the other volunteers living in my township. It was nice meeting them, most were from Germany.We discussed how things were going in our projects and what we would like to see changed. We are also given the opportunity to start up one of our own small scaled projects. I might be interested in working with an arts and culture group. Our main aim is to get the children off the streets and give them all opportunities in life they deserve. An opportunity that everyone deserves. Many children do not have a proper education as their parents have died, or they have no money to go to school...so they are just living on the streets playing, begging, stealing,... This is where we as AFS volonteers come in, just to give these children some hope towards their future!
Afs will also take us to other townships like Pretoria and Soweto, so we can compare these (richer) townships to our own Davyton.
I am also planning a trip to Kruger National Park sometime soon but as public transport in South Africa is almost non existant I'm not sure how I will be getting there. Maybe walk...see how far I would get! ;)
Through my blog i would also like to say an extra HAPPY BIRTHDAY to my little cousin Judith! Thinking of you!!!

Zulu sentence of the week : Unanga Khi? (How old are you?) :)

Lots of love from South-Africa xxx
Simphiwe

donderdag 5 augustus 2010

Kunjani

Heyla

Op momenten dat ik over straat loop, zoals nu op weg naar het internetcafe, spreken mij constant mensen aan en word ik vaak achtervolgd, dit is soms wel een beangstigend geveoel. Ik mag nooit alleen de straat op want daar is het hier niet veilig genoeg voor, maar gelukkig is mijn familie groot genoeg zodat ik wel altijd een slachtoffer kan vinden die met mij meewil.

Vorige week het ik voor de eerste keer de specialiteit van hier gegeten Kota : een vierde van een brood met frieten, kaas, archa, worst, vienna en russian. Megagroot en ook megavettig maar wel lekker. en dit allemaal voor een euro.haha. Het leven hier in de township is wel goedkoop. zo kost een pakje chips maar vijf cent en een ganse zak met wel 50 pakjes 3euro.

Ik heb ok al gekookt voor de familie : spaghetti bolognaise voor tien man en het smaaaaakte na drie weken puree. haha

Snachts word ik altijd wakker door kleine voetstapjes op het golfplaten dak. Dit blijken de ratten te zijn. Vaak hoor ik ze ook vechten. bweik.

Vorig weekend naar een netbal toernooi geweest van mijn gastzusje. Het was weer zeer koud maar we hadden dekentjes mee dus was het best wel gezellig. hier waren mensen van verschillende achtergronden zwart blank indiers en chinezen. Als ik hier die opgetutte chique blanke madammen zag rondlopen ben ik echt blij dat ik bij mijn echte zwarte afrikaanse familie ben terechtgekomen. Net voor het netbal en voetbal toernooi begon, speelde er door luidprekers het wereldbeker liedje en deed iedrereen het dansje mee. het leek wel een soort volklied geworden. Smiddags hadden we een picnic met de familie.

Zondag was het Vusi, mijn gastbroertje zijn verjaardag, hij werd 9. Ik heb een hem echte bafanabafana bal gekocht en een beetje snoep en hij was zo gelukkig want hij had van niemand anders, buiten een verjaardagscake, niets gekregen.

Zondag opnieuw naar de kerk geweest en ze hebben mij doen voorlezen. noooooo. ze willen dat ik mij zoveel mogelijk thuisvoel in de kerk en daarom moest ik daarna ook nog de wijn naar de priester brengen. Ik kreeg superveel knuffels van al de gospel vrouwen. Na de kerk heeft een vrouw mij ook aangesproken die bezeten was door god.
Ze werd bijna boos op mij toen ik vertelde dat in belgie heel weinig mesnen nog naar de kerk gaan. Ze vindt het nu mijn taak om er iets aan te doen.

Op de ban worden de verkeersregels niet echt geveolg, iedreen doet maar hun eigen ding en vooral de taxis denken dat ze koning van de baan zijn.. Het was dan ook niet echt een verrassing toen ik gisteren op weg terug van het project een accident had met mijn taxi die plots zeer hard moest remmen met als gevolg dat de auto achter ons op ons inreed. gelukkig was er enkel blikschade.

Gisteren naar onze plaatselijke supermarkt geweest. blijkbaar had de manager mij al opgemerkt en gevraagd aan zijn personeel dat volgende keer als ik er zou zijn hem te verwittigen. maar gisterenj was hij er net niet. haha

Zaterdag ga ik waarschijnlijk naar een bal met een meisje dat hier al een jaar als vrijwilligster werkt en mijn gastbroer. Morgenavond ga ik dus met mijn gastzus shoppen want blijkbaar is diet bal een hele blinbling gelegenheid. ben is benieuwd.

Speciaal voor wouter mijn nieuwe zuluwoordenschat
Kunjani = how are you en Ngikhona = im fine.

Vele dikke kusjes aan iedreen. Vindt het altijd leuk om ook iets van jullie te horen en bedankt voor de berichtjes die jullie achterlaten.
See you at newyears anoniempje xx