Ngiyani khumbula

YEBOOOOOO......
Het is zooo moeilijk om hier op het internet te geraken...maar gelukkig moest mijn gastzus vandaag ook in het internetcafe zijn!
Kleine update van de laatste weken :
Ik ben ziek geweest, het begon met een beetje hoofdpijn op vrijdag. Maar tijdens het weekend voelde ik mij alsmaar slechter en slechter. Alles deed pijn : hoofd, keel, oren, ogen,buik,... Maar tijd om uit te zieken had ik niet aangezien ik een gans weekend in de slager van mijn tante moest werken. Al haar personeel was het afgetrapt omdat ze niet betaalde dus heeft ze mijn 2 gastzussen en mij ingeschakeld om mee te helpen. We moesten 10u/dag werken. Deze slager is ook geen echte slager zoals bij ons maar meer een frietkot...dus heb ik 2 dagen aan een stuk frieten mogen snijden. Wat niet echt een plezier is als je je niet zo goed voelt. Ik vertelde aan mijn familie dat ik echt ziek was : maar hier gaat geld verdienen voor gezondheid, dus back to work! Nu snap ik dat ze zo reageerden omdat ze hier geen geld hebben maar op het moment zelf voelde ik mij superemotioneel en had ik voor de eerste keer heimwee.
Ik was zo blij dat het weekend gedaan was, maar maandag voelde ik mij nog steeds niet beter en gans mijn lichaam stond vol rode vlekjes, toen begon ik mij zorgen te maken aangezien er hier een mazelen epidemie aan de gang is... Ik denk dat het uiteindelijk een allergische reactie was op al de verschillende medicatie die ik het voorbije weekend had genomen...de volgende dag waren de vlekjes gelukkig weg en op het einde van de week was ik weer helemaal beter!
Dus gedaan met de heimwee en ga weer volop verder met mijn Afrikaans avontuur! :)
Vorige week vrijdag is mijn familie speciaal voor mij een kip gaan kopen en ze in de achtertuin geslacht...dit doen ze hier enkel op speciale gelegenheden en het was hun manier om mij nu helemaal te verwelkomen in de familie!

Het project verloopt beter dan ik ooit had kunnen hopen...Ik ga er elke ochtend met zoveel zin naartoe. En ik hou ervan wanneer ik de kamer binnenkom en de kinderen op mij vliegen zodat ik bijna op grond val van al die knuffels!
Ik heb vorige week wat brieven geschreven om hulp te vragen voor matrassen en dekentjes voor de kinderen. Momenteel slapen ze allemaal gewoon op de grond, maar zoals nu in de wintermaanden is dit zeer koud aangezien het gewoon een betonnen vloer is bedekt met wat dekentjes.
Sinds Juni dit jaar komt er nu ook een soupkitchen langs, daar hebben ze jaren voor moeten vechten! De soupkitchen komt elke dinsdagmiddag met genoeg eten voor een week : groenten, vlees, aardappelen, brood en fruit. Zo hebben de kinderen zeker altijd genoeg om te eten en vaak is er zelf nog eten over op het einde van de week en kunnen we wat extraatjes meepakken naar huis.
Vorige week zaterdag kwam mijn tante langs om te vragen of we nog eens een namiddag konden helpen in de slager. Aangezien ik mij niet meet ziek voelde en ik het haat om niks om handen te hebben ging ik mee. Deze keer heb ik mij superhard geamuseerd...Terwijl we aan het werken waren zette Nico (de nieuwe werknemer) de muziek superluid en waren we gewoon in de keuken aan het zingen en dansen. Een leuke werksfeer...En aangezien de muziek tot buiten te horen was kwamen de mensen binnen een kijkje nemen, en hebben we goed verdiend. Voor ik het wist stond er ineens een DJ muziek te draaien en was gans de slager getransformeerd in één grote dansvloer. Het feestje ging nog door tot in de vroege uurtjes.
De volgende ochtend moest ik jammer genoeg vroeg opstaan aangezien AFS voor al de vrijwilligers een dagtrip had gepland naar een park in Johannesburg.
Het was een gezellig park met een grote vijver in het midden waar we een 'braai' hebben gedaan (= een soort openlucht barbecue). Weer veel te veel gegeten! haha. Maar ze zijn hier gewoon niet blij als je niet alles opeet dat je wordt aangeboden! Ik heb al gezegd dat een maand voor ik vertrek op dieet zal moeten gaan...maar dat vinden ze zelfs niet grappig!! 'You must fatten up...NOOOoooooOOO' :)
Ondertussen ben ik hier nu 6 weken en de weken vliegen voorbij...Op andere blogs lees ik dat andere vrijwilligers uit Ghana en Paraguay alweer of bijna naar huis keren...Zelf ben ik blij dat ik voor het 5 maand programma en niet voor het 6 weken programma heb gekozen want ik zou er nog niet klaar voor zijn om nu al naar huis te moeten keren...er is nog zoveel dat ik hier wil doen en zien!
Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik jullie allemaal niet vreselijk mis!!!! :)

Kusjes, Zoë (Simphiwe) xxxxxxx

Ngiyani khumbula = I miss you

Shake...Shake...Shake